یکی از مسائلی که در اغلب مقاطع دستخوش تغییر و تحول قرار گرفته است، نحوه نگاه به جایگاه زنان است. با یک بررسی اجمالی مشاهده می کنیم که زنان در یونان و روم باستان، فاقد جایگاه و شأن و منزلت انسانی بوده اند. ادیانی مانند آیین تحریف شده یهود نیز فرزند آوردن را وظیفه اصلی زن شمرده است و ارزش و جایگاه زن را تا این حد پایین می آورد که هر گاه طبیعت از آفریدن مرد نا توان است، زن را می آفریند و هر مرد یهودی، زن آفریده نشدن خود را کمال مسرّت می داند.
مروری بر عصر جاهلیت اولی نیز نشانگر سلب کلیه حقوق و ابعاد مختلف حتی حق حیات از زن است. بهترین تعبیر از این عصر ظلمانی را قرآن دارد که می فرماید: « و إذا بشّر أحدهم بالأنثی ظلّ وجهه مسودا و هو کظیم .... »
در دوران جاهلیت تولد دختران باعث سیاه شدن چهره مردان از خشم و خجالت می شد. به همین دلیل در هنگام تولد دختران، پدران می گویند آیا ننگ دختر داشتن را بر خود بپذیرم یا آن را در خاک زنده به گور کنم؟
دین اسلام، این تفکر غلط را از بین برد. قرآن کریم در رابطه با ولادت دختر پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله، خطاب به ایشان می فرماید: « إنّا أعطیناک الکوثر ... » ( قطعا ما به تو کوثر را عطا کردیم. ) به کار بردن واژه « عطا کردن » در زبان عرب، حاکی از ارزش آن چیزی است که عطا می شود و کلمه « إن » تأکید بر این مسأله را می رساند.
آیات و روایات متعددی بیانگر کیفیت حقوق و مسؤولیت های زنان و چگونگی قانونمند کردن جامعه، جهت رعایت این حقوق می باشد. حقوق و مسؤولیت های زن در اسلام در مواردی مساوی با مردان و در مواردی متفاوت بیان شده است اما این تفاوت ها هیچ گونه ارتباطی به فروتری یا برتری در جنسیت ندارد.
